یادداشت های روزانه (91)

قرآن سرانجام تقابل با آیات الهی آشکار می نماید.

 جامعه امروزی شاهدحوادث متنوعی است که ما را به یاد داستان های قرآنی اقوام گذشته می اندازد از قبیل قانونمند کردن هم جنس بازی یا گسترده شدن ربا یا فرو ریزی اصول اخلاقی و در این ایام - آتش زدن معجزه الهی یعنی قرآن .
قبل از تبیین عکس العمل سیستم الهی در تقابل با معجزه الهی (قرآن) چند نکته را بیان می کنم.
۱- همانگونه که بسیاری ازعالمان مسیحی یا یهودی و وابستگان آنها عمل نفرت آلود قرآن سوزی را محکوم کرده اند ما نباید این عمل را به جامعه مسیحیت یا جامعه یهودیت نسبت دهیم کما اینکه آنها هم نباید عمل طالبان یا عکس العمل های غیر قابل قبول فرقه ای در قبال این عمل را به عموم مسلمانان نسبت دهند.
۲- تحریک مسلمانان و سوق دهی آنها به سمت اعمال غیر صحیح خواست دشمنان حقیقی اسلام است اینجاست که ضرورت دارد جوامع اسلامی از مدار عقل و منطق خارج نشده و با پیروی از عالمان راستین در دام و توطئه دشمنان اسلام قرار نگیرند.
۳- همانگونه که در جامعه اسلامی گروهی بنام طالبان وجود دارند در در جوامع مسیحی و یهودی هم گروهی طالبان افراطی وجود دارند که تقریب و همراهی ادیان را نمی پسندد.
اتفاقی که در زمان ما نسبت به قرآن افتاده قبل از آتش زدن قرآن این معجزه الهی محاکمه گردیده و به اشد مجازات محکوم گردیده و رای آتش زدن به اجرا گذاشته است که قلب مومنان الهی با این عمل به درد آمده است اما قرآن خودش سرنوشت شوم تقابل با معجزه الهی را بیان می دارد وهشدار عذاب الهی میدهد سوره شمس آخرین آیه می فرماید (ولا یخاف عقبها). قرآن دارای داستانهایی از زمانهای مختلف پیامبران و جامعه و معجزات الهی بیان می دارد - در تعالیم قرآنی مردم را مجبور به پذیرش دین ننموده ( لا اکراه فی الدین) اما راه صحیح و غلط را در همه دورانهای بشری برجسته ساخته است و برای اعتماد بشر به خدا علامت هایی را آشکار نموده و به تعبییر دیگر معجزاتی را از طرف رسولان خدا به جوامع عرضه داشته است تا زمانی که بدخواهان جوامع انسانی در تقابل با طریقت الهی یا معجزات الهی قرار نگرفته اند عذاب فراگیر نبوده است زمانی که حرکت جامعه در تقابل با قوانین الهی و معجزات خداوند قرار گرفت آن اقوام  را خداوند درهم کوبیده است (كذبت ثمود بطغويها (11) اذ انبعث اشقيها (12) فقال لهم رسول اللّه ناقه اللّه وسقيها (13) فكذبوه فعقروها (14) فدمدم عليهم ربهم بذنبهم فسويها (15) و لا يخاف عقبيها (16)
طايفه ثمود از غرور و سركشى دعوت پيامبر خود صالح را تكذيب كردند (11).
هنگامى كه شقى ترين آنها برانگيخته شد (12).
و رسول خدا (صالح ) گفت : اين ناقه آيت خداست از خدا بترسيد و آن را سيراب كنيد (13).
آن قوم رسول را تكذيب و ناقه را پى كردند (14).
خدا هم آنان را به كيفر ظلم و گناهشان هلاك ساخت و شهرشان را با خاك يكسان نمود (15).
و از عاقبت هلاكتشان پروايى نكرد (16).
صالح پيغمبر با رسالتى از ناحيه خدا به ايشان گفت : از ناقه خدا و نيز از آبشخور آن پروا كنيد و متعرض او نشويد، نه به قتلش اقدام كنيد و نه نوبت آب او را از او بگيريد، و خداى تعالى داستان اين ناقه را در سوره هود و سوره هاى ديگر به طور مفصل آورده .
فكذبوه فعقروها فدمدم عليهم ربهم بذنبهم فسويها كلمه (عقر) به معناى ريشه كن كردن چيزى است كه به سر بريدن شتر و مطلق كشتن نيز اطلاق مى شود، و كلمه دمدمه به معناى خراب كردن بنا بر روى كسى است ، وقتى مى گويند: (دمدم عليه القبر)، معنايش اين است كه خاك قبر را بر سرش فرو ريخت ، و منظور از اين عبارت اين است كه عذاب الهى به خاطر گناهانى كه كردند همه آنان را فرا گرفت ، و نسلشان را قطع و آثارشان را محو و نابود كرد.
تقابل با دین و معجزات الهی عاقبت بسیار بدی در برنامه ریزی ( خزانه غیب ) و سیستم الهی دارد - ناقه حضرت صالح یک معجزه الهی بود که با این معجزه تقابل کردند و عذاب نازل شد خداوند در سوره آل عمران آیه ۱۱و۱۹ می فرماید :کداب آل فرعون والذین من قبلهم کذبوا بآیاتنا فاخذهم الله بذنوبهم والله شدید العقاب در آیه ۱۹ این سوره صریحا سرانجام تقابل با آیات الهی را آشکار می نماید : ان الدین عند الله الاسلام وما اختلف الذین اوتوا الکتاب الا من بعد ما جاءهم العلم بغیا بینهم ومن یکفر بآیات الله فان الله سریع الحساب ما معتقدیم که امروز با معجزه الهی یعنی قرآن با بدترین شکل ممکن تقابل صورت گرفته است در صورت عدم توبه عذاب الهی طبق نص قرآن منتفی نیست.

از یادداشت های روزانه، آوریل ۲۰۱۱