یادداشت های روزانه (72)

انسانِ قيامت در حال نظارت بر اعمال و افعال و نیات و توهمات و تخیلات خود است

در نوشتارقبلی در باره عدم تکرار تجلیات الهی و جلوه گری فیض حضرت اله جل واعلی در موجودات بصورت متوالی از عالم غیب به عالم شهود و خارج کردن جلوه های شهودی به عالم غیب ذکری به میان آمد . این امر بیانگر توسعه و عظمت عالم غیب نسبت به عالم شهود است . زیرا آنچه که در عالم ظهور و شهود می بینیم ، آن به آن ، به عالم غیب برده می شود و ظهوری نو جایگزین آن می شود و این ظهورات جدید به هیچ وجه از ظهورات قبلی نیست . ظهورات قبلی در جایی به غیر از عالم شهود بایگانی می شوند . لذا روز قیامت نه فیلم اعمال انسانی برای انسان به نمایش در می آید و نه نوع بیان همانند نوشتارهای خبری است بلکه نفس عمل و عین عمل در مرأی ومنظر ما قرار می گیرد و به تعبیر قرآن : «فَمَن يَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ خَيْرًا يَرَهُ * وَمَن يَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ شَرًّا يَرَهُ »(زلزال:6-7) - یعنی انسان نفس فعل دنیایی خود را می بیند و نوع دیدن از زوایای گوناگون و به صورتی که بهت انسانی را به دنبال دارد . یعنی انسان در قیامت خودش را به همراه عمل دنیایی ناظر است و همانند فردی که در سینما قرار گرفته اما فیلم نمی بیند بلکه انسان واقعی را همانند تئاتر می بیند که این انسان واقعی خود اوست که در حال فعل و انفعالات است . اما انسان قیامت در حال نظارت بر اعمال و افعال و نیات و توهمات و تخیلات خود است . قرآن می فرماید: «وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ نَّاضِرَةٌ »(قیامه:22) انسان ناظر است این که خداوند می فرماید : «يَوْمَ يَبْعَثُهُمُ اللَّهُ جَمِيعًا فَيُنَبِّئُهُم بِمَا عَمِلُوا أَحْصَاهُ اللَّهُ وَنَسُوهُ وَاللَّهُ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ شَهِيدٌ »(مجادله:6) - یعنی: در روز قیامت خداوند متعال مردم را مبعوث می کند و هر عملی که در دنیا انجام داده اند آنها را به آن عمل آگاه می کند . منظور خبر رسانی مطبوعاتی و فیلمی نیست بلکه از بایگانی غیب عین عمل را بیرون کشیده و در مرآی انسان قرار می دهد، حتی اعمالی که در دنیا داشته ایم و بر ما نسیان عارض شده از پرده غیب بیرون کشیده می شود .

از یادداشت های روزانه،  سپتامبر ۲۰۱۰