یادداشت های روزانه (41)

«دین تفکر را بالاترین عبادت می داند
همه سئوالات ما و همه تلاش علمی جامعه انسانی به این سه اصل برمی گردد 1- از کجا آمده ام 2- برای چه آمده ام 3- به کجا می روم . همه شلوغ کاری بشریت متفرع بر این سه اصل است . شما اگر در تمام علوم جستجو کنید هر کدام از آنها به نوعی در خدمت این سه اصل اند و در واقع خادم انسانند ، اما با عدول از مشی انبیاء اللهی از جنبه خادمیت خارج شده و خائن به بشریت می شوند . علم اگر به ارتقاء انسانیت انسان کمک کند از مقوله نور است ، اما اگر انسان را در مسیر حیوانی سوق داد و از کرامت انسانی خارج کرد از مقوله سواد و تاریکی است .
فلسفه حضور رسولان الهی قرار دادن انسان در مسیر انسانیت که همان سعادت واقعی و دور کردن انسان از سیر در مسیر حیوانیت بوده است . انبیاء الهی به دنبال سوق دادن دانش بشری در جهت سعادت بشری بودند .
دین تفکر را بالاترین عبادت می داند تفکری که سبل سعادت را رقم زند سعادت بدین معنا که انسان را در جایگاه اشرف مخلوقات قرار دهد نه در جایگاه درندگان و گزندگان و چرندگان .
شرایط غالب امروزی دوری از سعادت واقعی و ورود به سعادت غیر واقعی است که همان سقوط انسانی می باشد. »

 از یادداشت های روزانه، دسامبر  ۲۰۰۹