یادداشت های روزانه (35)

« اولين كلامي كه گوش‏هاي ممكنات را شكافت، كلمه «كن» بود
هر موجودی که در معرض دید ماست یا از منظرما مخفی است کلمه ای از کلمات الهی است قرآن حکیم هم موجودات هستی را کلمات الهی می داند
خداوند متعال در سوره لقمان می فر ماید (ولو ان ما فی الارض من شجه اقلام و البحر یمده من بعده سبعه ابحر ما نفدت کلمات الله ) سوره لقمان آیه27
اگر همه درختان روی زمین قلم شود و آب دریا مرکب و هفت دریا نیز به کمک دریای اول بیاید و مرکب نوشتاری را فراهم کند و نویسندگان بخواهند نعم الهی را بنویسند، مقدور آنان نیست
عارفان هر یک از کلمات وجودی را به ((حق محلوق به)) تعبیر می کنند و این عبارت را از این آیه شریفه انتزاع کرده اند ( و ما خلقنا السموات و الارض و ما بینهما الا بالحق) سوره حجر آیه 85
صدرالمتألهين می فرماید: اولين كلامي كه گوش‏هاي ممكنات را شكافت، كلمه «كن» بود و آن يك كلمه وجودي است. عالم ممكنات با كلام، ظاهر شده است.
انواع موجودات عالم بمنزله حروف بيست و هشت گانه هستند كه در «نَفَس رحماني» با فيض وجوديِ منبعث از افاضه و رحمت خداوندي، مراتب تعيّنات ممكنات را تشكيل مي‏دهند: جوهرهاي عقلي مجرد، حروف عالي و كلمات تامّه هستند كه فنا ناپذيرند. و جوهرهاي جسماني، تركيبات اسمي و فعلي هستند كه قابل تحليل و فساد پذيرند. و صفات و اعراض لازم و مفارق آنها بمنزله اعراب و بنا هستند .
به نزد آن كه جانش در تجلي است
همه عالم كتاب حق تعالي است
عرض، اعراب و جوهر چون حروف است
مراتب همچون آيات و وقوف است
از او هر عالمي چون سوره اي خاص
يكي زان فاتحه وان ديگر اخلاص
این کلمات وجودیه به حرکت حبی به امر (( کن) از علم به عین ، و از غیب به شهادت آمدند و می آیند لذا هر کلمه ای در کتاب عالم مظهر و مرآت واجب و کمالات اوست . در دعای سحر می خوانیم: اللهم انی اسئلک من کلماتک باتمها و کل کلماتک تامه . »