یادداشت های روزانه (120)

 زندگی دنیا ، مقدمه آخرت و وسیله ای برای کسب سعادت ابدی است

خانه ای موقت به نام دنیاست و همه ساخته های آن فنا پذیرند وابدیتی برای دنیا و ساخته های آن نیست «کل من علیها فان , ویبقی وجه ربک ذوالجلال و الاکرام» (سوره الرحمن آیه 26-27)
حتی ملائکه هم می میرند. آن فرشته دمنده در صوربنام حضرت اسرافیل هم آخرین مخلوقی است که می میرد. باید گفت ، دار ، دار توقیت است  «کل شی هالک الا وجهه» (سوره قصص آیه 88) و محدوده زمانی حضور و حیات و زندگی در خانه دنیا کوتاه است . متاسفانه بشر، ابدیت دنیایی را در این خانه جستجو می کند. عمر هر انسانی در این دنیا سرآمدی دارد که دیر یا زود فرا می رسد و حتی اگر کسی صدها سال هم در این دنیا زندگی کند سرانجام با دگرگونی نهائی جهان طبیعت و هنگام نفخ صور اول پایان خواهد یافت.
قریب هشتاد آیه از قران دلالت بر ابدیت و جاودانگی جهان آخرت دارد. پس عالم آخرت از نظر بقاء و دوام برتری عظیمی بر دنیا دارد و این مطلبی است که در آیات متعددبا تعبیر باقی بودن آخرت و قلیل بودن دنیا خاطر نشان شده و در آیات دیگری با تشبیه زندگی دنیا به گیاهی که تنها چند روزی سبزو خرم است و سپس به زردی و پژمردگی می گراید و سرانجام خشک و نابود می شود مورد تاکید قرار کرفته و در آیه 69 سوره مبارکه نحل میفرماید «آنچه نزد خدای متعال است باقی می ماند» .
«زندگی دنیا ، مقدمه آخرت و وسیله ای برای کسب سعادت ابدی است ، زندگی آخرت ، زندگی نهایی و اصیل می باشد و هر چند زندگی دنیا و نعمتهای مادی و معنوی آن ، مطلوب آدمی است ولی با توجه به اینکه همه آنها ابزار آزمایش و وسیله تکامل حقیقی و تحصیل سعادت ابدی است ، اصالتی نخواهد داشت و ارزش واقعی آنها وابسته به توشه ای است ، که شخص برای زندگی ابدیش بر میدارد.» (قصص77) ازاین رو ، اگر کسی زندگی اخروی را فراموش کند و چشم خود را به زرق و برق دنیا بدوزد، لذائذ آن را نشناخته و برای آن ارزش پنداری قائل شده است زیرا وسیله را بجای هدف گرفته است . به همین جهت ، قرآن کریم زندگی دینا را «بازی و سرگرمی و ابزار فریب» نامیده (عنکبوت 64) و زندگی آخرت را «زندگی حقیقی» دانسته است (اعلی 16 ).
لذا با توجه به امتیازات عالم آخرت و برتری زائد الوصف بر لذائذ دنیا ، جای تردید نیست که برگزیدن زندگی دنیا بر آخرت ، کاری نابخردانه خواهد بود .