یادداشت های روزانه (117)

 تا قلب، اهل اشارت نگردد، بشارتی در کار نخواهد

کسانی که به خزانه اسرار الهی راه یافته اند و به جام می الهی رسیده اند در صمت و سکو تند و به تعبییر مولانا :
برلبش قفلست و در دل رازها *** لب خموش و دل پر از آوازها
عارفان که جام حق نوشیده اند *** رازها دانسته و پوشیده اند
هر کرا اسرار کار آموختند *** مهر کردند و دهانش دوختند
اسرار الهی به کسی می رسد که به مقام طهارت روح و قلب رسیده باشد ، امانتدار ودایع الهی کسی است که به این امانات خیانت نکند، لذا قلب مقدس رسول مکرم اسلام(ص) محل نزول وحی (سرِّ اعظم خداوندی) قرار گرفت، که قلب او از ورود هرخبث و پلیدی مبرّاست، مرحوم طبرسی در احتجاج، ج 2، ص 406 از قول ثامن الائمه(علیه السلام) در تفسیر آیه 11مبارکه سوره نجم «ما كَذَبَ الْفُؤادُ ما رَأى‏» فرمود: «مَا كَذَبَ فُؤَادُ مُحَمَّدٍ(ص) مَا رَأَتْ عَيْنَاه‏: درآنچه قلب محمّد(ص) می دید، کذب وارد نمی شد»
فی الجمله باید دانست تا طهارت قلب نباشد، امانت نیست و تا قلب، اهل اشارت نگردد، بشارتی در کار نخواهد بود . قرآن کریم که خود حاوی بسیاری از اسرار ناب عرفانی است، اگر بدون طهارت بدان مراجعه شود، چیزی از حقیقتش منکشف نمی گردد، چنانکه پروردگار عالم در شأن حقیقت این کتاب فرمود: «فىِ كِتَابٍ مَّكْنُونٍ ـ لَّا يَمَسُّهُ إِلَّا الْمُطَهَّرُونَ»، غیر از پاک شدگان کسی به حقیقت قرآن پی نخواهد برد، و اگر چیزی هم از آن فهم شود به مقدار طهارتِ از گرفتاری های درون و برون خواهد بود،البته کلیه مراتب طهارت به فنای در توحید افعالی و صفاتی و ذاتی منتهی می شود . لذا وجود مقدس امیر المؤمنین(ع) بنابر طهارت قاریان قرآن، آن را به چهار مرتبه تقسیم می کنند: «كتاب اللّه على أربعة أشياء: العبارة و الإشارة و اللطائف و الحقائق ؛ فالعبارة للعوام و الإشارة للخواص و اللطائف للأولياء و الحقائق للأنبياء» تفسیر صافی، ج 1، ص 31
عوام کسانی اند که تنها ظاهر خویش را مطهّر نموده اند و لذا بهره ظاهری از عبارات قرآن کریم می برند، خواص آنانند که علاوه بر طهارت ظاهر، باطن خویش را نیز تا حدّی ازپلیدی ها پاک کرده اند و لذا علاوه بر ظاهرِ عبارات قرآن، از مفاهیم آیات هم بهره مند می گردند، اما اولیاء وانبیاء که ذات خویش را ازغیر رهانیده اند، ذات و حقیقت کلام قرآن را نیز دریافت می نمایند.