یادداشت های روزانه (19)

« انسان کامل عین صراط الله است
در کتاب اسفار ملاصدرا جلد 2 وقتی سخن از مشاهده حضرت حق تعالی بمیان می آید ایشان می فرمایند " لان کل احد لا یشاهد الحق الا بتوسط وجوده الخاص و لا یعرفه الا بوسیله هویته الخاص ، و لا یظهر الحق الا ما یتجلی فی مرآه ذاته المخصوصه ..." یعنی هر انسانی خداوند متعال را از کانال وجودی خاص خود می شناسد و به مقدار رب جزئی حق تعالی بر او متجلی می شود و او را مشاهده می کند لذا با هر کس که صحبت می کنیم و قتی حق را توصیف می کند به اندازه خویش از حق آگاه است .
مولانا جلال الدين محمدبلخي در دفتر سوم كتاب مثنوي تمثيل با ارزشي دارد . موضوع اين تمثيل درباره فيلي است كه هندي ها براي تماشاي مردم آورده و در محل تاريكي قرار داده بودند. براي ديدن فيل اشخاص زيادي مي آمدند و به آنجا مي رفتند.

در ظلمت شب چون" چشم" به عنوان يك ابزار جمع آوري اطلاعات كارايي نداشت افراد براي دستيابي به اطلاعات به " حس لامسه" متكي بودند، يكي كف بخرطوم فيل كشيد و گزارش داد مانند" ناودان"" است يكي دست بر گوش فيل ماليد و گفت مانند "بادبزن" است. يكي ديگر پاي فيل را لمس كرد و گزارش داد چون ستون و عمود ساختمان است. يكي دست به پشت فيل كشيد و گزارش داد مانند تخت مي ماند.
در واقع هــــركس به جزئي از بدن فيل دست مي كشيد و متناسب با فهم خودش آنچه را مي يافت، صحيح مي دانست و بيان مي كرد.
همگان از مشاهده حضرت حق برخوردارند اما به نحو جزئی اما آن کسی که انسان کامل است یعنی عبدالله است و به تعبیر حکما کون جامعی است که همه به دور او در طواف اند.
کعبه است کامل و همه طائف به گرد وی
بنگر مقام مظهر اسم جلاله چیست
بنابر این هر انسانی دارای اسمی است که آن اسم رب اوست .
محی الدین عربی پدر عرفان اسلامی در فص اسماعیلی کتاب فصوص الحکم بیان می دارد " فلکل شخص اسم هو ربه و ذلک الشخص جسم و هو قلبه" از این تعبیر عالی می توان استفاده کرد رب انسانها خودشان می باشند حال بستگی دارد که در این قلب به چه میزان حق را ببیند و ظهور داشته باشد به همان میزان ربش خالق حقیقی خواهد بود .
را ه حق از قلب انسان می گذرد من عرف نفسه فقد عرف ربه .
رب مطلق فقط در انسان کامل یافت می شود و انسان کامل عین صراط الله است و رب مطلق عین صراط مستقیم است . »
از یادداشت های روزانه، آوریل ۲۰۰۹