یادداشت های روزانه (163)
حقّ تعالى دست خالى فقراى إلى اللَّه را رد
نمىفرمايد
در کتاب علل شرائع در ضمن حدیث نماز
معراج آمده است: ......
ثُمَّ قالَ ربّي عَزَّ وَ جَلَّ:
يا مُحَمَّدُ مُدَّ يَدَكَ فَيَتَلَقّاكَ ماءٌ يَسيلُ مِنْ ساقِ عَرشِى الْأيمَنِ.
فَنَزَلَ الْماءُ فَتَلَقَّيْتُهُ بِالْيَمينِ فَمِنْ اجْلِ ذلِكَ اوَّلُ
الْوُضوُءِ بِالْيُمْنى.
ثُمَّ قالَ:
يا مُحَمَّدُ خُذْ ذلِكَ فَاغْسِلْ بِهِ وَجْهَكَ - وَ عَلَّمَهُ ذلِكَ - فَانَّكَ
تُريدُ انْ تَنْظُرَ الى عَظَمَتى وَ انْتَ طاهِرٌ؛
ثُمَّ اغْسِلْ ذِراعَيْكَ الْيَمينَ وَ الْيَسارَ- وَ عَلَّمَهُ ذلِكَ- فَانَّكَ
تُريدُ انْ تَتَلَقّى بِيَدَيْكَ كَلامي؛
وَ امْسَحْ بِفَضْلِ ما فى يَدَيْكَ مِنَ الْماءِ رَأسَكَ وَ رِجْلَيْكَ الى
كَعْبَيْكَ- وَعَلَّمَهُ المسْحَ بِرَأسِهِ وَ رِجْلَيْهِ
وَ قالَ:
انّي اريدُ انْ امْسَحَ رَأسَكَ وَ ابارِكَ عَلَيْكَ.
فَامَّا الْمَسْحُ عَلى رِجْلَيْكَ فَانّي اريدُ انْ اوْطِئَكَ مَوْطِأً لَمْ
يَطَأْهُ احَدٌ قَبْلَكَ وَ لا يَطَأُهُ احَدٌ غَيْرُكَ ....
ترجمه :
سپس پرودگار عزوجل فرمود:
اى محمد، دست خود را پيش ببر تا آبى كه ساق راست عرش من جارى است به تو برسد.
پس آب فروريخت و من دست راست خود را بدان زدم، از اين رو آغاز وضو با دست راست شد.
سپس فرمود:
اى محمد،آن آب را بگير و با آن روى خود بشوى - و نحوه شستن را به حضرتش تعليم داد -
زيرا كه تو مىخواهى در حال پاكى به عظمت من نظر كنى.
سپس ذارع راست و ذراع چپ خود را بشوى - و نحوه شستن را به او تعليم داد - كه تو
مىخواهى با دو دستت كلام مرا دريافت كنى.
وبا باقيمانده آب دستانت سرت و دو پايت را تو قوزك مسح كن - و نحوه مسح سر و پا را
بدو آموخت -
و فرمود:
من مىخواهم سرت را مسح كنم و بر تو ميارك گردانم.
و اما مسح بر دو پايت (براى اين است كه) مىخواهم قدمت را بر جايى بگذارم كه پيش از
تو كسى برآن گام نگذارده و كسى جز تو بر آن گام نخواهد گذاشت ... حديث ادامه دارد.
علل الشرايع، ص 312، باب 1،حديث 1
ما هم باید تأسى كنیم به سر حلقه اهل معرفت و يقين؛ حضرت رسول اعظم (ص) و دست راست
خود را به سوى رحمت حقّ دراز كرده و از آب نازل از ساقِ ايمنِ عرشِ رحمت برداشته،
كه حقّ تعالى دست خالى فقراى إلى اللَّه را رد نمىفرمايد و كشكول گدايى ارباب حاجت
را تهى بر نمىگرداند. پس، از آن آب رحمت برداشته و روىِ آلوده به توجه به دنيا،
بلكه به ما سوا را شست و شو داده، چه كه با اين قذارت و آلودگى، به عظمت حقّ نتوان
نظر كرد: فَانَّ الدُّنْيا وَ الآْخِرَةَ ضَرَّتان پس دستهاى خود را از مرفقِ
رؤيتِ حول و قوّه تا اصابع مباشرت به رؤيت انّيّت و انانيّت تغسيل كرده: فَلا حَولَ
وَ لا قُوَّةَ الّا باللَّه؛ چه كه با اين كثافتِ استقلال نفس، مسّ كتاب حقّ
نتوان كرد، قال تعالى: لا يَمَسُّهُ الَّا الْمُطَهَّروُن؛ و با فضل آن، مسح رأس
خود كرده و علو و عظمت و تكبّر را از سر بنهاده، تا ممسوح به دست حقّ گردیم؛ و تفكر
در غير و غيريت را از سر بيرون نموده، تا به بركات حقّ مبارك شویم؛ و تطهير كنیم
پاى تردد در شئون كثرت را، تا محرم محفل انس شده؛ و قدم به فرق خود نهیم، تا لايق
بساط عظمت گردیم .
از یادداشت های روزانه، ایام میلاد رسول اعظم (ص) و امام صادق (ع)،
ژانویه ۲۰۱۵
|