یادداشت های روزانه (12)

« چرا قرآن سر سفره هفت سین؟
عدد هفت در بیین مسلمانان عدد پر رمز و رازی است.سوره فاتحه الکتاب هفت آیه دارد قرآن طواف دور خانه کعبه هفت بار است ، سعی صفا و مروه هفت بار ، سنگ به شیطان هفت مرتبه ، عطار هفت شهر عشق و قرا« هفت سوره دارد که با سین شروع می شود وقرآن به انضمام هفت سین سر سفره عقد می آید و نوروز ایرانی را به الهام و قدرت الایزال الهی پیوند داده است با ورود دين اسلام به اين سرزمين ، اين جشن رنگ و بوي مذهبي به خود گرفت و از آن پس سفره های هفت سین ايرانيان مزين به کتاب آسماني مسلمانان «قرآن» شد و لحظه هاي تحويل سال با دعاي «يا مقلب القلوب و الابصار»، حالتي روحاني به خود گرفت . روايات زيادي درباره مبارکي اين جشن فرخنده از پيامبر اسلام (ص ) و ائمه معصوم (ع ) نقل شده است که در اين گزارش به چند نمونه از اين روايات اشاره شده است: روايتي از عبدالصمد بن علي به نقل از جدش نقل مي شود که «در نوروز جامي سيمين که پر از حلوا بود، براي پيغمبر(ص ) هديه آوردند و آن حضرت پرسيد که اين چيست ؟ گفتند عيد بزرگ ايرانيان است ، فرمود آري ، در اين روز بود که خداوند «عسکره » را زنده کرد. از پيامبر خدا پرسيدند عسکره چيست ؟ فرمودند، عسکره هزاران مردمي بودند که از ترس مرگ ، ترک ديار کردند و سر به بيابان نهادند و خداوند به آنان گفت بميريد و مردند، سپس آنان را زنده کرد و ابرها را امر فرمود که به آنان ببارد، از اين روست که پاشيدن آب در اين روز رسم شده است . پيامبر پس از آن از حلوا تناول کردند و آن را ميان اصحاب خود قسمت نمودند و گفتند کاش هر روزي بر ما نوروز بود. (آثار الباقيه صفحه 325 ) حديث ديگر از معلي بن خنيس روايت شده است که گفت : «روز نوروز بر حضرت جعفر بن محمد (ع ) درآمدم و ايشان فرمودند «آيا اين روز را مي شناسي» ؟ گفتم «فداي تو شوم ، اين روزي است که ايرانيان آن را بزرگ مي دارند و به يکديگر هديه و ارمغان مي دهند.» سپس حضرت صادق فرمودند «سوگند به خداوند که اين بزرگداشت نوروز به علت امري کهن است که برايت بازگو مي کنم تا آن را دريابي» . پس گفت «اي معلي ، روز نوروز روزي است که خداوند از بندگان خدا پيمان گرفت که او را بپرستند و او را شريک و انبازي نگيرند و به پيامبران و راهنمايان او بگروند و به پيشوايان دين ايمان بياورند.» «همان روزي است که آفتاب در آن طلوع کرد و بادها وزيدن گرفت و زمين در آن شکوفا و درخشان شد.» همان روزي است که کشتي نوح (ع ) در کوه آرام گرفت ، همان روزي است که پيامبر خدا، اميرالمؤمنين علي (ع ) را بر دوش خود گرفت تا بت هاي قريش را از کعبه به زير افکند و بتان را خرد کند، چنان که ابراهيم (ع ) نيز اين کار را کرد . همان روزي است که پيامبر به ياران خود فرمودند که با علي (ع ) به عنوان اميرالمؤمنين بيعت کنند (عيد غديرخم ). همان روزي است که حضرت قائم (عج ) بر دجال پيروز شود و او را در کنار کوفه بر دار کشد و هيچ روز نوروزي نيست که ما در آن متوقع گشايش و فرجي نباشيم ، زيرا نوروز از روزهاي ما شيعيان است .»
(بحار الانوار - علامه مجلسي جلد 14 مبحث نوروز ). »
از یادداشت های روزانه، مارس ۲۰۰۹