یادداشت های روزانه (45)

«تا یار واقعی و حقیقی در خانه جان سکنی نگزیند آرامش نیست
خانه وسیله آرامش انسانی است . کلمه سکنی در قرآن به معنی سکون و آرامش است . مسکن از نظر لغوی به معنای محل آرامش است . سکونت در منزل یعنی آرامش پیدا کردن در خانه . برای تهیه این آرامشگاه انسان چه مرارتهایی را متحمل شده ، حال که در آن هم قرار گرفته سکون و آرامش ندارد . سئوال اساسی این است که چرا انسانی آرامش در خانه خویش ندارد و چرا معنای خانه با واقعیت آرامش انسانی فاصله دارد ؟ چرا مصرف داروهای اعصاب افزایش چشمگیری پیدا کرده ؟ چرا زخم معده و امراض مختلف قلبی عروقی گسترش پیدا کرده ؟
همه شرائط نشان دهنده این است که خانه ظاهری و مسکن و آرامش بخش نیستند . اما در حقیقت تا مسکن حقیقی انسان آرامش پیدا نکند انسان به آرامش نمی رسد مسکن حقیقی انسان همان دل و جان انسانی است .
چون اغیار ، خانه حقیقی انسان را تصرف نموده اند ، آرامش را هم سلب نموده اند . تا و قتی که خانه جان انسان پایگاه و استقرارگاه لشکر و جنود شیطانی باشد آرامش از انسان سلب است . شرایط جامعه امروزی راه ورود و خروج جنود شیطانی به جان انسانی را اتوبانی کرده است . امروزه جاده منتهی به جان انسان از راه های باریک و مال رو گذشته تبدیل به اتوبانهای بزرگ و چند بانده شده و هر چه اتوبان به جان انسان و سیع تر می شود آرامش او کم تر می شود . پس خانه واقعی از آرامش فاصله گرفته و آرامش را از خانه مجازی سلب نموده است . زمانی انسان به سکون می رسد که جنود شیطانی از خانه دل او اخراج و جنود الهی در جان انسان سکنی گزینند ، که به حق آرامش بخشند .
قرآن می فرماید الا بذکرالله تطمئن القلوب (رعد: ۲۸) تا یار واقعی و حقیقی در خانه جان سکنی نگزیند آرامش نیست . در خانه مجازی هم تا همسری که یار واقعی و دوست حقیقی انسان نباشد ، خانه تبدیل به آتشکده سوختن و ساختن می شود . »