یادداشت های روزانه (26)

« این مقام را به تو هم دادم
با امر الهی در قالب کلمه ((کن)) همگان در پرگار وجودی حضرت حق قرار گرفتند و لباس موجودیت را به تن پوشاندند . این تحقق بنا به تعبیر امیر المومنین « یقول لما اراد کونه (کن) فیکون لا بصوت یقرع و لا بنداء یسمع *»
همه ممکن الوجود های هستی تحققشان با این کلمه بوده است . استاد العرفا شیخ محی الدین عربی و شارح فصوص دانشمند عالی مقام قیصری در شرح فصوص صفحه 327 می فرمایند ((فالموجودات کلها کلمات الله التی لا تنغذ عن ((کن)) و کن کلمه الله . (ای) ان الموجودات کلها کلمات الله التی لا نهایه لها فانها کلها صادره عن قول (کن) کما قال انما امره اذا اراد شیا" ان یقول له کن فیکون )) .
در اینجا این سئوال پیش می آید آیا این کلمه مختص حق تعالی است ؟  باید عرض کنم که صدر المتالهین در جلد ششم اسفار صفحه 9 و 10 روایتی را از رسول اعظم اسلام بیان می فرمایند که در توصیف بهشتیان آمده است (( انه یاتی الیهم الملک فاذا دخل علیهم ناولهم کتاباً من عند الله بعد ان یسلم علیهم من الله ، فاذا فی الکتاب : من الحی القیوم الذی لایموت الی الحی الذی لایموت اما بعد فانی اقول للشی کن فیکون و قد جعلتک الیوم تقول للشی کن فیکون)) . یعنی به سوی فرد بهشتی فرشته ای می آید و نامه ای را از طرف خالق بعد از سلام رسانی خداوند تسلیم او می نماید که در آن آمده است : این نامه ای است از طرف حی قیوم که موت برایش نیست به حی قیوم که موت برایش نیست ، اما بعد من (خداوند) به شی می گویم (کن) ایجاد شو ، ایجاد می شود . این مقام را به تو هم دادم تو از این بعد به شی می گویی کن ، فیکون . پس انسان این شانیت را دارد که به این مقام نائل آید . اگر چه روایت ظاهراً قیامت را بیان می کند ، اما قیامت عارف در همین دنیا قیام می کند که رسول الله بهشت و جهنم را در معراج مشاهده نمودند. »

* نهج ‏البلاغه ، خطبه 2