یادداشت های روزانه (15)

« سرای هستی یک پارچه حکمت است
استاد ما حضرت علامه حسن زاده آملی در فص یوسفی از شرخ فصوص قیصری در ذیل جمله ( ان الحکمه هی العلم بالحقائق علی ما هی علیه و العلم نور فی نفسه منور لغیره) رویای صادقه ای را نقل می کردند که در آن رویا به محضر عرشی استاد بزرگوارشان مرحوم آشیخ محمد حسین فاضل تونی قدس سره علیه تشرف پیدا کردند و مترنم به حدیث برزخی از آن عارف وارسته شدند که از قول مولی امیرالمومنین علی علیه السلام حدیثی منسوب به پیامبر (ص) بیان می داشتند . حضرت فرمود (التوحید ان تنسی غیر الله، معرفه الحکمه متن المعارف یا حسن خذ الکتاب بقوه) . از طرفی حکمت همان خردمندی و معرفت و شناخت که همه آن چیزی که انسان می تواند بداند و در عالم حکمت می گویند انسان درخت واژگونه ای است که ریشه اش به طرف ملکوت عالم و آسمانهاست و از علوم و حقایق آنسویی بهره می برد بعضی دیگر گفته اند : حکمت درختی است که ریشه اش مابعدالطبیعه و تنه اش طبیعی است و شاخه هایی که از این تنه بیرون می آید علوم دیگر است . سرای هستی یک پارچه حکمت است بلکه حکیم است . و عالم یعنی علم انباشته روی هم و انسانی از آسمانها معارف می گیرد و حکیم می گردد . »
از یادداشت های روزانه، مارس ۲۰۰۹