ماه رجب ماه آماده شدن برای حب الهی بود و ماه شعبان خانه دل پذیرای دوستی و محبت نسبت به خداوند است تا آمادگی ضیافت الهی در ماه مبارک رمضان را داشته باشیم
شاید بر اثر عبادت هایمان در این پندار قرار بگیریم که دوست خدا شده ایم اما با بررسی علامت ها و نشانه های دوستی در می یابیم که بعضی از ما فاقد این علامت ها هستیم. برای ارزیابی دوستی خود این نشانه ها را در وجود خویش جستجو کنیم
1- دوست طالب دیدارو لقاء دوست است و برای ملاقات او بی تابی می کند و حاضر است هزینه های دیدار را بپردازد تا مسافرت به سمت او را آغاز کنداز طرفی دیدار حضرت حق با مردن محقق می شود و مرگ لقاء الهی است آیا مرگ برای ما گوارا و لذت بخش است یا از آن اکراه داریم کسی که دوستی اش صرف ادعا باشد مرگ را دوست ندارد، البته ممکن است کسی طالب مرگ باشد بعلت گرفتاری های دنیا که این از گفتارمان خارج است، یا کسی دوست باشد اما فعلا" مرگ را نمی پسندد بدلیل عدم آمادگی، چون وسایل لازم و تحفه های خویش را تهیه نکرده یا اشتباهی نسبت به دوست انجام داده که به دنبال رفع آن قبل از ملاقات دوست است. اما کراهت از مرگ به دلیل ترک اولاد و اموال و شهوات دنیویه دلیل عدم دوستی اوست.
2- خواسته های او را بر خواسته های خود مقدم می کند و رضای او را بر رضای خود مقدم می کند اگر چه فرد بدنبال وصال است و او هجر را می پسندد اما این فرد پسندیدن او را بر خواهش خود مقدم می دارد ( رضا" برضائک تسلیما لامرک ). در باره حضرت یوسف و زلیخا می گویند وقتی زليخا ايمان آورد و يوسف با او ازدواج کرد از يوسف ‏كناره گرفت و به عبادت الهى مشغول شد. وقتی روزى يوسف او را به خلوت دعوت ‏كرد او وعده شب داد. و چون شب شد به روز بعد موکول کرد. يوسف با او به ‏عتاب آمد و گفت: چه شد آن دوستي ها و شوق و محبت تو؟ زليخا گفت: اى پيغمبرخدا! من تو را وقتى دوست داشتم كه خداى تو را نشناخته بودم اما چون او را شناختم ‏همه محبت ها را از دل خود بيرون كردم و ديگرى را بر او اختيار نمى‏كنم‏
3- همیشه به یاد خداست وقتی هم که دوستی او به حد کمال رسید هرگز یاد او را فراموش نمی کند و جز او چیزی از خاطرش نمی گذرد.
4- همیشه زبانش به ذکر الهی مشغول می شود و شوق خلوت و مناجات و گفتگوی با او را دارد در روایات به این مضمون داریم :هرکس ادعای محبت ما را بکند و چون ظلمت شب برسد و بخوابد و از یاد ما غافل باشد در باب محبت و دوستی دروغ گفته است
6- از ضررهای دنیوی محزون نشده و تاسف نمی خورددر مصیبت ها صبر را پیشه می کند و آن را هدیه الهی می داند
و نشانه های دیگری را هم می توان بیان داشت.

از یادداشت های روزانه، مه ۲۰۱۳