یادداشت های روزانه (2)

« امام حسین علیه السلام پس از ورود به سرزمین کربلا که به اصحاب خود فرمود: الناس عبید الدنیا و الدین لعق علی السنتهم یحوطونه ما درت معایشهم فاذا محصو بالبلا قل الدیانون یعنی : مردم، بندگان دنیا هستند و دین را همان چیزی که طعم و مزه داشته باشد ، می انگارند و تا مزه آن را بر زبان خود احساس می کنند آن را نگاه می دارند و هنگامی که بنای آزمایش باشد تعداد دینداران اندک می شود
پس ملاک عبدالله و عبد الشیطان دنیاست بنابر این در کلام امیرالمومنین می بینیم که فرمود : هر کس دنیا در چشمش بزرگ شود و داشتن و نداشتن دنیا برایش مهم باشد عبد دنیا ست بنابر این هرکس دنیا برایش با ارزش شد و حب دنیا در دلش جای گرفت اشکش برای اهل بیت (ع) بست کم و دلش سنگ می شود بنا بر این در حدیث رسول الله(ص) می خوانیم حرارت عشق به حسین در قلوب مومنین است و سرد شدنی نیست.»
از سخنرانی شب سوم ماه محرم ۱۴۳۰